Okulumuzun acı günü( Veysel abimizi kaybettik)
Okulumuzda 6 yıldır görev yapan, güler yüzü ve hoş muhabbeti ile hepimizin arkadaşı, okulumuzun bir parçası haline gelen memurumuz Veysel TOKMAK abimizi kaybettik.
Söylemeye bile dilim varmıyor Veysel Abinin gidişini. Okulumuzu kendi evi gibi sahiplenen ve her işine koşan Veysel abimiz olmadan okul bomboş gibi oldu. Onsuz bir Çetince İlkokuluna nasıl alışacağız bilmiyorum. Kendisinden bir ricada bir istekte bulunduğunuzda hep 'çocukların işi görülsün hocam yaparız' derdi. Yani yaptığı işi önce öğrencilerin çıkarını düşünerek yapardı. Biz Çetince İlk ve Ortaokulu öğetmenleride her zaman onun gibi düşünerek her işimizi öğrenci faydası için yapıyoruz. Bu düşünce okulumuzda hizmetlisinden öğretmenine, memurundan idarecisine herkeste okul aidiyatı yani kendini bu kurumun bir parçası olarak görme hissinin oluşmasını sağlamıştır. İşte bu iyilik dolu kalbiyle ve iyi niyetiyle aramızdan ayrılarak bizi büyük bir üzüntüye boğdu. Bundan sonra bizler için tek teselli, kendisinin evi gibi sahiplendiği bu okul için çok çalışmak ve çabalamaktır. Yaptığımız her çalışmada Veysel abinin ruhu şad olsun. Mekanı cennet olsun.